In memoriam Max Wolff (1926–2025)

 

 

Max was een graag geziene eregast in Wageningen. Niet alleen vanwege zijn geschiedenis als bevrijder, maar ook om zijn heldere inzichten, humor en zijn warme aanwezigheid. Zijn betrokkenheid bij onze stad en onze programma’s was oprecht en bijzonder. Hij stond meerdere keren centraal in programma’s als Vuur van de Vrijheid, Nationale Herdenking Capitulaties 1945, Wereldgesprekken, de Brievenactie en was onderdeel van de Expositie Bevrijdingsverhalen in het Vrijheidskwartier.

 

Max werd geboren in een Joods gezin in Arnhem. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest hij met zijn ouders onderduiken. Veel van Wolffs Joodse familieleden zijn in de oorlog vermoord door de nazi's. Vastbesloten om bij te dragen aan de bevrijding van Nederland, sloot Max zich op 18-jarige leeftijd aan bij de Prinses Irene Brigade. Vanwege zijn talenkennis werd hij als tolk gedetacheerd bij Britse en Canadese troepen, waaronder het British Royal Engineers Corps. Hij ondersteunde hen bij de bevrijding van Frankrijk, België en Nederland en was getuige van de verschrikkingen in het net bevrijde concentratiekamp Bergen-Belsen.

Max gaf woorden aan wat vrijheid betekent, niet als groot begrip, maar als dagelijkse opdracht. Hij maakte het begrip ‘verschilmaken’ tastbaar en daarmee toegankelijk voor een breed publiek. Omdat hij het terugbracht tot iets kleins en persoonlijks. Geen groot ideaal, maar een keuze in het dagelijks leven, zo liet hij zien: verschil maken kan iedereen. Een boodschap die hij vooral ook wilde overbrengen aan de jongste generatie. Zijn nalatenschap blijft deel van ons en leeft voort in de harten van velen in Wageningen en ver daarbuiten.

 

Onze gedachten zijn bij zijn familie en allen die hem liefhadden.